دو پله برای اینکه فکر خود را دوست خود کنیم وجود دارد :

1-از آنچه که فکرمان انجام میدهد آگاه باشیم.

2-برای انجام دادن کارهای متفاوت راهی را انتخاب کنیم که بیشتر به نفعمان باشد.

فکرمان میتواند بزرگترین دشمن ما شود به همین دلیل لازم است که بیشتر آگاه شویم.

پس هر لحظه این انتخاب را داریم که از فکرمان به عنوان دوست یا دشمن استفاده کنیم.

اگر مرتب افکار منتقدانه  داشته باشیم فکرمان را دشمن خود کرده ایم.به جای اینکه اجازه

دهیم افکارمان برای ما تصمیم بگیرند ما برای افکارمان تصمیم گیرنده باشیم.داشتن افکار

منفی نسبت به دیگران به آنها صدمه نمیزند  بلکه به ما آسیب می رساند.

یاد بگیریم نظاره گر افکارمان باشیم. بدون آنکه با افکارمان یکی بشویم.